ascascj;sac

          uuewfbg 
            بازدید : 10
          پنجشنبه 07 فروردین 1393
           نظرات (0)
        

-ه . چرا؟

چون تا نق بزنی برمیگرده میگه بیام!؟ برگردم؟! یا حتی تر خودت گفتی برو خب :|

اینچنین میگذره روز و روزگار ِ ما.. اینجوریا که لوسین رو به همراه ِ دارابی و سین بزرگه و مامانه و احتمالا جولیا فرستادیم سفر اونم وسط بقیه اقوامشون.. و بعد اینقد تو این دو سه روز صبوری کردم و نق نزدم و بابت اینهمه نبودن بزرگواری کردم سکوت کردم که صبح لوسین با نگرانی میگفت ندا نق بزن.. نق بزن..چرا هیچی نمیگی..نگرانتم :|

یه بارم من میام نقش زن ِ صبور بازی کنم این نمیزاره. اما خب کلن من هوش و حواسم بیشتر پی ِ سوغاتیه. اینبار دارابی واسه من سوغاتی نیاره من باهاش قهر میکنم. نمیشه که اینهمه ادم که اینهمه منو دوس دارن _دو نخطه خودشیفته- برن سفر اونم دو هفتهههههه بعد سوغاتی نیارن که.میشه؟

جدا از شوخی کلن مه نعمت اللهی متولد تیرماه ۱۳۵۸ در تهران است، فارغ التحصیل رشته موسیقی از دانشگاه سوره است، ساز تخصصی اش ویولن است، از کودکی کار موسیقی را آغاز کرده و به طور حرفه ای حدود ۱۱ سال است که در این حیطه فعالیت می کند، مادرش ( فرشته جواهری ) ردیف دان موسیقی سنتی ایران هستند، به همین دلیل با خوانندگی و سبک های موسیقی و ردیف ها از کودکی آشنا شده و با تشویق مادرش به سمت خوانندگی رفته، پدرش محقق و پژوهشگر است و انتخاب اشعاری که می خواند به عهده یخوام این سفر به لوسین خوش بگذره چون حقش خوش گذرونیای بیشتر از اینا بوده تو این دو سال واسه همین نه نق میزنم نه زیاد اس میدم نه سعی میکنم بهش سخت بگیرم دیگه..

+ میخواستم امشب بیام اینجا بنویسم که متنفرم و این تنفری که مدت هاست توی وجودم قایمش کردمو یه جا ثبتش کنم و فریادش بزنم و از شرم پنهان کردنش خودمو خلاص کنم. اما نتونستم. ادم وقتی یه حرفی میزنه باید مسئولیت اون حرف قبول کنه. و اگه اون جمله یه جایی ثبت بشه این مسئولیت بیشتره. ادمیزاد باید عواقب حرفاشو قبول کنه و من هنوز اونقدرا به خودم مطمئن نیستم.

+ تو سفر به دیار مادری با دایی تلخ رفتار کردم. سرسنگین و جدی . دیگه اون ندایی نبودم که ازش اویزون میشد تا ببوستش. ازینکه ازش ناراحت بودم متاسف بودم اما واقعا نمی تونستم برای تاسفم کاری بکنم. من ازینکه باهاش جدی بودم شرمنده بودم اما نمی تونستم برای شرمندگیم کاری کنم. من نمی تونستم برای دزدیده شدن رویاهام متاسف نباشم.

من احساس بدی داشتم. الانم که دارم اینا رو مینویسم دارم زار زار گریه میکنم بابت احساس بدم .چون هنوز بلد نشدم احساس بد داشتن باید چه جوری خودمو غمگین نکنه. تموم طول این سفر دو سه روزه گاهی فکرم بی هوا میرفت به غروب تاسوعا. به همه اون اتفاقات. به اینکه حقم این نبود. به اینکه من ضعیف بودم اما ذلیل نبودم. امسال حالم بد بود. چرا همه فکر کردن غصه شوهر مونده کنج دلم؟ چرا عروس خالم برگشت گفت با خاستگارت چیکار کردی؟چرا همه چیز مث بمب ترکیده تو فامیل؟چرا هیشکی به من فکر نکرد؟ اخ ادما.. غصه شوهر که نه.. اما غصه یه مرد روی شونه هامه.

ارسال نظر برای این مطلب